Όσοι γράφουν από τη μεριά των «καλών»» αντιμετωπίζουν αργά ή γρήγορα ένα σοβαρό πρόβλημα. Αντιλαμβάνονται ότι τα έχουν πει όλα. Για τον καπιταλισμό, για τη συμμορία της Σχολής του Σικάγου, για τον μερκελισμό και την Ευρώπη των απροκάλυπτων οικονομικών συμφερόντων, για το ΔΝΤ και την Τρόϊκα, για τον Σαμαρά και το σινάφι του, για το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ, για την κωλοκατάσταση των μισθών πείνας και της καλπάζουσας ανεργίας, για τον ΕΟΠΥΥ που κλείνει, για την Χρυσή Αυγή, για τον Ευθυμίου, για μια πόλη που πεθαίνει και ετοιμάζεται να καρναβαλιστεί… για…, για… Απελπίζονται που το γνωστό επαναλαμβανόμενο καταντάει σπαζοκεφαλιά και υλικό σε ώτα μη ακουόντων. Κι ενώ οι «καλοί» - ή οι έστω μεροληπτούντες λογικά - αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους πρόβλημα, οι άλλοι το βιολί τους, τη δουλειά τους. Συνεχίζουν να παράγουν κοινωνικό πόνο με αποκρουστικά μέτρα, να κυβερνούν κατά...