Εστω και με μία!

Πριν κάποιες μέρες, καθόμουν μέσα στο καταπαγωμένο σπίτι μου και χάζευα από το παράθυρο τον κακό τον ψόφο που επίσης σφυροκοπούσε τους διαβάτες, εκεί έξω… 

Το μυαλό μου σφηνωμένο στις εκλογές που σε λίγες μέρες έρχονται και στις προσμονές μου από αυτές και το αποτέλεσμά τους. 

Τότε αποφάσισα να γράψω κάτι γι αυτές τις προσμονές, που κάποιες πολύ λίγο έμοιαζαν με τα «θέλω» της πεπατημένης, όπου συνήθως κυριαρχεί μια στενή κομματική αντίληψη (ας πούμε αυτοδυναμίας) ή γιατί όχι ακόμη και οπαδικού τύπου συμπεριφορά… 

Πριν να καταλήξω σ αυτές (τις ελπίδες, τις προσδοκίες, τις προσμονές…) σκέφτηκα ότι σε ενίσχυση των απροσδόκητων προσδοκιών που εγκαταστάθηκαν στο νου και την συνείδησή μου, θα έπρεπε να γράψω πολλά και αναλυτικά ώστε να φτάσω φυσιολογικά και συμπερασματικά στο κάπως παράδοξο, ολιγαρκές και ίσως περίεργο φινάλε του άρθρου μου… 

Για το παρόν, με την αβίωτη κατάσταση που βιώνουμε και η οποία ρήμαξε τη ζωή μας, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά… 

Για το πριν, με τους αγώνες και τις θυσίες γενεών για κοινωνική προκοπή, για ισότητα, για πραγματική δημοκρατία, για μια άλλη πατρίδα, μακριά από τη βρωμιά του πολιτικού καταστημένου και οικονομικο-πλουτοκρατικού συστήματος. 

Τελικά προτίμησα να αποφύγω την μεγάλη διήγηση, τα γεμάτα πόνο και συγκίνηση πάθη και συμπεράσματα, και να αρκεστώ στην ουσία αυτού που φαίνεται να έρχεται και το οποίο νομίζω ότι θα καθορίσει το αύριο του καθένα ξεχωριστά, αλλά και της κοινωνικής συλλογικότητας, ως συνείδησης και δικαίωσης. 

Μια νίκη της Αριστεράς, σημαίνει πολλά. 

Αυτό είναι κατανοητό στο επίπεδο της ελπίδας για αλλαγή της καταστροφικής πολιτικής που ασκεί η σημερινή διακυβέρνηση από τα γνωστά συστημικά κόμματα… έστω και στο βαθμό που αυτό, σε πρώτη φάση, μπορεί να σημαίνει μιαν απλή βελτίωση των καθημερινών συνθηκών μέσα στις οποίες ζούμε. 

Πέρα όμως από αυτό, υπάρχουν ζητούμενα που ξεφεύγουν από την συνήθη καθημερινότητα και τα οποία παίρνουν την μορφή σχεδόν μεταφυσικών ικανοποιήσεων και προσδοκιών για αλλαγές που μπορούν να πάνε σε βαθύ ταξίδι προς το μέλλον. 

Μια νίκη της Αριστεράς σήμερα – και κάτω από αντίξοες συνθήκες – θα σημαίνει την ατομική και συλλογική δικαίωση μιας βαθειά κρυμμένης και καταπιεσμένης συνείδησης. 

Αυτής που τσιμεντώθηκε με χίλια – δυό τερτίπια, διώξεις, χειρισμούς και φοβίες που έσπειρε ένα απάνθρωπο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. 

Είναι η ώρα δικαίωσης του κοινωνικού δίκιου για μένα που αναγκάστηκα εκών – άκων να καταφύγω σε πολιτικά υποκατάστατα. 

Είναι η στιγμή που δικαιώνονται οι νεκροί της οικογένειάς μου, φίλοι, γείτονες… που η πραγματική θέληση, τα όνειρά τους βιάστηκαν αγριότερα κι από τα δικά μου. 

Γι αυτό λέω πως μια νίκη των δυνάμεων της δημοκρατίας και της Αριστεράς, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΨΗΦΟ ΔΙΑΦΟΡΑ είναι θεμελιώδες ζήτημα. 

Όμως η έστω και με Μία ψήφο διαφορά νίκη πάνω στις δυνάμεις που τρομοκράτησαν μετεμφυλιακά και που διέφθειραν μεταπολιτευτικά, δεν σταματάει εδώ… 

Υπάρχει κάτι άλλο πιο σημαντικό! 

Η νίκη της Αριστεράς και κατ επέκταση των αντισυστημικών και αντιμνημονιακών δυνάμεων θα σημαίνει στη συνείδηση της κοινωνίας ότι το «τέρας» δεν είναι αήττητο, ότι μπορούμε να το ξανανικήσουμε οποτεδήποτε, ότι μπορούμε να χαράξουμε την τύχη της πατρίδας χωρίς «αυτούς»… 

Νίκη στις 25 Ιανουαρίου, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΨΗΦΟ σημαίνει κοινωνική απελευθέρωση, ανοίγει δρόμους συλλογικής αυτοσυνειδησίας…