Ο Αντώνης Βαρδής ήταν γειτονόπουλο που γεννήθηκε στο Μοσχάτο, μια γωνιά παραπάνω από το σπίτι μου.
Άρχιζε η εφηβεία μου κι ο Αντώνης μόλις 5 ετών...

Χρόνια δύσκολα το 52- 53 -54…
Ο κόσμος άρχισε σιγά-σιγά τότε να θέλει λίγο να ξεδώσει από τα βάσανα του πολέμου και των κακουχιών.
Ο μικρότερος θείος μου τότε αγόρασε ένα πικάπ μεγάλο με μπόλικους δίσκους των 78 στροφών!
Έτσι στου Σαλαπατάρα, που ήταν ακόμα η ταβέρνα του 1914, γινόταν κάθε Σαββάτο το αδιαχώρητο!

Το μενού τότε των θαμώνων κλασσικό!
Σαλάτα, σαρδελίτσες παστές, τυράκι φέτα, πατατούλες τηγανιτές και καμιά μαριδούλα ή κεφτεδάκια!
Βέβαια η κεχριμπαρένια από τα μεγάλα βαρέλια πραγματικό κεχριμπάρι!

Τότε ο πατέρας του Αντώνη και η μητέρα του, και ένα φιλικό ζευγάρι, κι αυτοί γείτονες , ερχόντουσαν στην ταβέρνα κάθε Σάββατο, μιάς και ήταν φίλοι με τους θείους μου και έφερναν μαζί τους και τον Αντώνη!
Ένα παιδάκι σοβαρό, λιγομίλητο, πάντα ντυμένο με κουστουμάκι, σαν ένας μικρός άντρας.
Όταν τέλειωναν οι παραγγελίες του μεζέ, ο θείος έκανε στο κέντρο του μαγαζιού έναν χώρο για χορό!

Οι γονείς του, εξαιρετικοί τότε χορευταράδες ευρωπαϊκών χορών.
Χαμογελαστοί, μικρόσωμοι, χαριτωμένοι άνθρωποι, δεν άφηναν κανέναν χορό.
Δεν χόρευαν τα λαϊκά, ίσως γιατί ήταν ταιριαστό ζευγάρι για ευρωπαϊκούς χορούς.

Το λαϊκό το ανελάμβανε ο πεντάχρονος Αντωνάκης!
Σηκωνόταν σοβαρός με πλήρη γνώση του τι χορεύει!
Μοναχικός, αρσενικός, με μεγάλη ένταση και εσωτερικότητα με τις απλές χαριτωμένες αντρίκιες κινήσεις του, ξεχνούσες ότι ήταν παιδάκι..!
Ένα παράπονο, ένα νόημα ζωής και άφηνε τους πάντες μ’ ανοιχτό το στόμα…
Στο τέλος χτυπούσε και το χεράκι του στο δάπεδο!
Χειρονομία θανάτου, που τότε αγνοούσα!
Μόλις τέλειωνε, το ίδιο σοβαρός, καθόταν στο τραπέζι.

Τότε έπαιρνε θαρρώ τα πρώτα χειροκροτήματα του!
Αυτό διήρκησε 2-3 χρόνια...
Από πολύ μικρός μπήκε στον αγώνα της ζωής, μιάς κι ο πατέρας του τότε ήταν διωκόμενος για τις δημοκρατικές του πεποιθήσεις και είχε απoλέσει την εργασία του την δημόσια.
Η παρουσία του έγραψε μέσα μου σαν έφηβη, και όταν άρχισε το αστέρι της δημιουργίας του σαν τραγουδοποιός και τραγουδιστής πολύ μεγάλος, συχνά οι ζωγραφιές που αποτύπωσε η μνήμη μου, περνούσαν από μπροστά μου.
Ναι, δεν θα μπορούσε να ήταν τίποτα άλλο: ήταν γεννημένος ένας μεγάλος μάγκας, με την ευρύτερη έννοια, ένας άνθρωπος ταλαντούχος και πολύ χαρισματικός.

Τα τραγούδια του πάντα θα υγραίνουν τα χείλη μας.
Ανήκει στους μεγάλους τεχνίτες της λαϊκής μουσικής μας.
Οι ταλαντούχοι μάγκες δεν φεύγουν ποτέ Αντώνη…
είναι πάντα κοντά μας και μας τραγουδούν…