Την Δευτέρα που μας πέρασε (18/11/13) ο δήμαρχος έκλεισε στην οδό Πειραιώς το ρεύμα ανόδου προς Αθήνα, με σκοπό να πιέσει το Υπουργείο Υγείας ώστε να μην κλείσουν τα ιατρεία του ΕΟΠΥΥ σε Μοσχάτο και Ταύρο. 

Εκ πρώτης όψεως η ενέργεια είναι θετική, έστω και με μια μισερή εφαρμογή των όσων αρχικά προγραμμάτιζε ο κ. Ευθυμίου, για κλείσιμο και των δύο ρευμάτων κυκλοφορίας και μάλιστα από τις 8 το πρωί έως τις 12 το μεσημέρι. 

Μάλιστα το συμβολικό κλείσιμο υποστηρίχτηκε από όλες τις δημοτικές παρατάξεις, πλην αυτής του κ. Σπανάκη, ο οποίος αφενός κατηγόρησε (όχι άδικα) τον δήμαρχο για ανούσια κίνηση εντυπωσιασμού και αφετέρου δεν παρουσιάστηκε στον τόπο διαμαρτυρίας. 

Η σε τοπικό επίπεδο διαφαινόμενη απειλή κλεισίματος των ιατρείων του Δήμου μας και κυρίως του Ταύρου, πρέπει να μας βρίσκει συνολικά αντίθετους και έτοιμους να αντισταθούμε έμπρακτα πια…, αλλά (και πέρα από τον τοπικισμό) κάθε τι που αντιστέκεται στην διάλυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και στην αντικοινωνική πολιτική της κυβέρνησης, πρέπει να τυχαίνει της κοινωνικής επικρότησης, υποστήριξης και απαίτησης για συνέχεια... 

Καθώς λοιπόν η επίθεση εναντίον του ΕΟΠΥΥ κλιμακώνεται από τον Άδωνη Γεωργιάδη, κατ εντολή των ξένων επικυρίαρχων, υπάρχει ανάγκη η Δημοτική Αρχή να εντείνει τη δράση της και να οργανώσει ουσιαστικότερες κινητοποιήσεις του λαού του Μοσχάτου και του Ταύρου και να προχωρήσει σε συνεργασίες με άλλους δήμους της Αττικής… 

Για να γίνουν αυτά, ο επίσημος Δήμος Μοσχάτου -Ταύρου, ως οργανωμένος αυτοδιοικητικός φορέας, πρέπει να εγκαταλείψει τα παλιά διαχειριστικά μοντέλα και να αρθεί στο ύψος των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών ενός δήμου, και τώρα πολύ περισσότερο, να σταθεί προπύργιο ενάντια στην καταστροφή της κοινωνίας. 

Η επιστολή που έστειλε ο «υπουργός υγείας» την Δευτέρα 18/11/13, δηλαδή 2 - 3 ώρες μετά το συμβολικό κλείσιμο της Πειραιώς (που υποκριτικά δηλώνει πως δεν διαλύεται ο ΕΟΠΥΥ αλλά απλά ενώνονται δύο παράλληλα συστήματα Παροχής Πρωτοβάθμιας Φροντίδας και όχι το κλείσιμο των ιατρείων σε Μοσχάτο και Ταύρο), 
- ούτε βέβαια φερέγγυα και καθησυχαστική μπορεί να είναι (εξαιτίας της κυβερνητικής φιλοσοφίας και των προσωπικών χαρακτηριστικών του ανδρός), 
- ούτε αναδεικνύει τη διάσταση του προβλήματος (γιατί η ζημιά που θα γίνει δεν τελειώνει στα κτήρια και στις δομές), 
- ούτε βέβαια μας φοβήθηκε, όπως ανόητα κάγχασε ο πολιτιστικός ταγός του δήμου, πως «και ο Άγιος φοβέρα θέλει»… 

Το να κινητοποιείται η «Μεσοποταμία» για το Χαράτσι και για την Παραλία ή να μαζεύει υπογραφές κατοίκων του Μοσχάτου η πρωτοβουλία «Είμαστε 1013» για τον ΕΟΠΥΥ και για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και μόνον τότε να τρέχει ο επίσημος Δήμος για να πάρει εύσημα ή για να μην εισπράξει την κοινωνική κριτική και κατακραυγή, δεν είναι η λύση… 

Εκτός και το δούμε σαν μιαν ανάγκη όπου κινητοποιούμενοι σαν πολίτες, συλλογικότητες, πρωτοβουλίες και κινήσεις κινητοποιούμε ταυτόχρονα τις άδειες κοινωνικές μπαταρίες της ομάδας που διοικεί τον Δήμο... 

Αν είναι έτσι, …ε τότε ας φοβίζουμε διαρκώς την αγιοσύνη τους!