Αν διασχίζεις με πλοίο μέρες Δεκαπενταύγουστου το Αιγαίο και δελφινίζεις ακρογιαλιές, αισθάνεσαι πραγματική ευτυχία.

Ο Δεκαπενταύγουστος είναι συνδεδεμένος με τη γιορτή της Παναγιάς σ όλη την Ελλάδα.
Πολλά τα προσωνύμια της Παναγιάς, συνδέουν τον τόπο και τους ανθρώπους αλλά και διάφορα τα εκκλησιαστικά τελετουργικά, που δείχνουν τον προσωπικό τρόπο λατρείας της.

Η Παναγιά η Σπηλιανή στη Νίσυρο έχει ένα μοναδικό τελετουργικό 9 ημερών που ευτύχισα να το ζήσω σαν έφηβη.
Από τις 6 Αυγούστου μέχρι τον Δεκαπενταύγουστο, έρχονται γυναίκες από τα γύρω νησιά, οι λεγόμενες Εννιαμερίτισσες να λατρέψουν και να υπηρετήσουν το πανηγύρι της Παναγιάς.
Εκτός της χειρονακτικής εργασίας και της προετοιμασίας του πανηγυριού, έχουν και τον προσωπικό τους δρόμο: νηστείες, μετάνοιες και απευθύνουν αυτοσχέδιους λαϊκούς ψαλμούς από την καθημερινότητά τους στη δική τους Παναγιά, που την θεωρούν προστάτιδα τους και συμπάσχουσα μαζί τους.

Το καλοκαίρι του 56 ανεβοκατέβαινα σαν κατσικάκι τα σκαλοπάτια του Κάστρου μέσα στην πρωτεύουσα, στο Μαντράκι, όπου είναι το μοναστήρι της Σπηλιανής, μαζί με τη φίλη μου τη ντόπια την Ρένα!
Μου εξηγούσε, έφηβη κι αυτή, μιας και γνώριζε όλο το τελετουργικό.

Έτσι, την παραμονή μετά τον εσπερινό καθίσαμε σε πάγκους και τραπέζια για ρεβιθάδα!
Όλο το νησί!

Την άλλη μέρα ανήμερα κρατώντας οι Εννιαμερίτισσες καταστολισμένα πιάτα με κόλλυβα, συνόδευαν κι άνοιγαν δρόμο στην εικόνα της.
Όλο το εκκλησίασμα με τους ιερείς, στριφογύριζαν τα στενά δρομάκια για να ευλογήσει η Παναγιά το χωριό και το πανηγύρι, μοσχομυρίζοντας παντού λιβάνι.
Επέστρεψε στην αίθουσα του πανηγυριού η εικόνα, για να μοιραστούν πρώτα τα κόλλυβα κι ύστερα ακολουθούσε ένα πλούσιο γεύμα για όλους.

Όσο διαρκούσε το γεύμα η εικόνα ήταν μαζί μας.
Οι γυναίκες οι Εννιαμερίτισσες πηγαινοερχόντουσαν να εξυπηρετούν τον κόσμο και παράλληλα έλεγαν ύμνους της Παναγιάς.
Όταν άρχισε το γλέντι με τα όργανα τα τοπικά, η εικόνα επέστρεψε στην εκκλησιά της και τα καΐκια σφύριζαν και μάζευαν τις Εννιαμερίτισσες.

Το γλέντι διαρκούσε πολλές ώρες.
Τα καΐκια όμως φαίνονταν από το μοναστήρι με τις Εννιαμερίτισσες μεσοπέλαγα για την Κω.
Το πανηγύρι είχε τελειώσει γι αυτές.
Του χρόνου πάλι θα της εξιστορούσαν τις χαρές, τις λύπες τους, θα την υπηρετούσαν και θα της ζητούσαν την βοήθειά της.

Χρόνια πολλά σε όλους σας.

--------------------------------------------------------

Σημείωση:
Η φωτο με τη Νανά και τον εγγονό της στη Νίσυρο, είναι περίπου 50 χρόνια αργότερα από την ιστορία που μας διηγείται.....