............. 

Ο Πειραιάς είναι δεμένος με τον μέγιστο Μίκη Θεοδωράκη. 
Το 1964 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής ΕΔΑ στη β! περιφέρεια Πειραιά. 
Το 1966 ίδρυσε τον Μουσικό Οργανισμό Πειραιά και τη Συμφωνική Ορχήστρα Πειραιά. 
Το 1966, επίσης, πρωτοτραγούδησε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά τη Ρωμιοσύνη! 
Ήμουν εκεί! Στις 28/2/66. 

Ως νεολαία του 60, στα αστικά κέντρα είχαμε ζήσει τραγουδώντας τα τραγούδια του Έλβις κι όλων των μεγάλων Αμερικάνικων αστεριών και αργότερα των Μπήτλς. 
Τα ρεμπέτικα, τη νεολαία δεν την άγγιζαν τότε. 
Ούτε το ελαφρό τραγούδι, αλλά πηγαίναμε στις μπουάτ στην Πλάκα και τραγουδούσαμε το τραγούδι του «νέου κύματος». 
Ήταν ένα τραγούδι ερωτικό, τρυφερό και πολλές φορές με αιχμές πολιτικές. 
Μέσα σε πολύ μικρούς χώρους, παρεΐστικα, μ ένα ποτό στο χέρι και κατάχαμα τις περισσότερες φορές σε κάτι φλοκάτες (όταν ήταν γεμάτα τα σκαμνάκια), με απαγγελία ποίησης, αλλά και με έξυπνα ανέκδοτα. 
Το ιστορικό «Τετράδιο» στην Πλάκα, αλλά και όλα τα άλλα: «Απανεμιά», κτλ, ασφυκτικά γεμάτα κάθε Σαββάτο κι ο αγαπημένος μας Γιώργος Ζωγράφος, ο τραγουδιστής, μ ένα ποτό στο χέρι, χωρίς μικρόφωνο να μας λέει το τραγούδι … «ο Πήτερ, ο Γιόχαν κι ο Φράντς, που δούλευαν στην φάμπρικα, φτιάχνοντας τανκς»!.. (των Λοΐζου - Νεγρεπόντη). 
Αυτά γύρω στο 63 – 65… 

Το 64 είχε γνωρίσει η νεολαία τον Μίκη Θεοδωράκη από το συρτάκι στο φίλμ «Ζορμπάς». 
Ήταν πάντα αγαπητός και ξαφνικά μαθαίνουμε για το δέσιμο του με τον Πειραιά και τη συναυλία του στο Δημοτικό Θέατρο. 
Πανζουρλισμός τότε για ένα εισιτήριο στο Δημοτικό : o λόγος… για να χορέψουμε συρτάκι! 
Έτσι νομίζαμε μ όλη την παρέα μου!