Γράφει 14 Απριλίου 1944 το τηλεγράφημα του Winston Churchill στον πρεσβευτή του Leeper που είναι δίπλα στην Ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου: 

«Πριν καταφύγωμε στη χρήση όπλων, πρέπει ασφαλώς να αφήσωμε την έλλειψη ανεφοδιασμού να παίξει πλήρως το ρόλο της στα στρατόπεδα και στον λιμένα. Αξιοποιήσατε τον αποκλεισμό και αποκρούσατε κάθε απόπειρα διάσπασης του. Μην ανησυχείτε υπερβολικά για τις εξωτερικές συνέπειες. Μη δείχνετε μεγάλη προσπάθεια να έρθετε σε διαπραγματεύσεις. Περιορισθείτε στο να τους περικυκλώσετε με ανώτερες δυνάμεις. ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ να φέρει τ`αποτελεσματά της! Για να ελέγχουμε την Μεσόγειο, πρέπει να ελέγχουμε την Ελλάδα»! 

Οι εξελίξεις υπήρξαν ραγδαίες. 

Όλες οι ένοπλες δυνάμεις διαλύθηκαν στη Μέση Ανατολή. 

Γέμισαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε Ερυθραία, Αίγυπτο, Λιβύη, με πλήθη, αλλά και με νεκρούς και ανθρώπους που βίωσαν φρικτά βασανιστήρια. 

Αμέσως κάνουν (οι Άγγλοι ) πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου, που φέρνει το νέο αναγκαστικό νόμο (31-8-44) που δίνει στον υπουργό Ναυτικών το δικαίωμα απόταξης αξιωματικών, για λόγους τάξης και πειθαρχίας! 

Ακολούθησαν νόμοι στραγγαλισμού του δημοκρατικού στρατεύματος και λαού (όχι κατ ανάγκην κομμουνιστές, απλώς δημοκράτες). 

Σαρώθηκαν άπαντες, ακόμη και με στημένες δίκες. 

Εξολοθρεύθηκε τότε όλος ο ανθός της νιότης, όπως στη δίκη του «Ναυτικού» που έληξε σε καταδίκη εις θάνατον 20 αθώων παλληκαριών το 1948. 

 

Τι λέτε ξέρουν τη συνταγή με όλες τις εφαρμογές και παραλλαγές της? Ναι. 

Στη τωρινή εποχή, τα μνημόνια δεν είναι τίποτα άλλο παρά η έγγραφη κι αναλυτική πορεία της πείνας και εξαθλίωσης μας. 

Πάντα όμως φυλάνε και τα νώτα τους, με δύο μέτρα και δύο σταθμά! Όλοι μας διαβάζουμε τις αυξήσεις τα αναδρομικά, τις ρεμούλες των ανθρώπων της εξουσίας και βεβαίως των υμετέρων, αλλά και των αλληλοδιαπλεκομένων παραγόντων, βυθισμένων στο βουρκάρι της αρπαχτής ακόμα και τώρα! 

Οι κρατούντες συνεχίζουν να όζουν μέσα στην αποφορά της ανικανότητας τους.... 

 

Ο Αλεξάντερ Σολζενίτσιν μας έγραψε μιαν αλήθεια πολύ σημαντική: «Κύριοι της εξουσίας, έχετε εξουσία μέχρι που να τους πάρετε τα πάντα. Όταν μείνουν χωρίς τίποτα, τότε τους χάσατε, είναι ελεύθεροι»! 

 

Φαίνεται ακόμα πως η ελευθερία μας θα περάσει από πολλές συμπληγάδες! 

Βλέπω όμως ένα φως, στα πολύ καλά πληροφορημένα και σκεπτόμενα νιάτα. 

Το πολιτικό Jurassic Park είναι καθ ολοκληρία επικίνδυνο από εδώ και εμπρός, όσο κι αν είναι experts στο θεατρικό μακιγιάζ οι «νέοι» δεινόσαυροι!