Επίκαιρο παρά ποτέ! 
Προφητικό! 

Με μαθηματική ακρίβεια περιγράφει τον εφιάλτη που ζούμε! 

Γράφτηκε ως πολιτική σάτιρα, αλλά είναι μια πολιτική προφητεία με ακριβείς πληροφορίες! 

Περιγράφει τον ολοκληρωτικό έλεγχο της ανθρώπινης σκέψης και όπου οι άνθρωποι δεν έχουν την δυνατότητα να είναι σε διαφωνία με τις αρχές!!! 
(Τι λέμε τώρα!) 

Στο βιβλίο, το κράτος διευθύνεται από τον Big Brother και οι αφίσσες που είναι διασκορπισμένες παντού, γράφουν ότι «ο μεγάλος αδελφός, σας παρακολουθεί»! 

Εκείνο όμως που με νυστέρι χειρουργικό αποτυπώνει το τώρα, είναι τα υπουργεία του! 

1) Υπουργείο Ειρήνης! Στόχος του η εξασφάλιση πάντως είδους πολέμου… 
2)Υπουργείο Αφθονίας! Ο έλεγχος τροφίμων και όλων των αγαθών, μέσω δελτίου! 
3) Υπουργείο Αγάπης! Η παρακολούθηση και ο εντοπισμός των αντιφρονούντων και βέβαια η σύλληψη τους και η τιμωρία τους. 

Είναι τώρα άραγε έτσι τα πράγματα? 
Παρακολουθώντας και τον περίγυρο μου, θα έλεγα Ναι! 
Ζώντας παράλληλα τη νιρβάνα μας μέσα στην έσχατη φτώχεια (παντός είδους), και στην εξαθλίωση μας, θα έλεγα Ναι! 

Έχοντας ζήσει ολόκληρη την ιστορία του εμφυλίου στο πετσί μου (και έχοντας τακτοποιήσει μέσα μου, τώρα πια, τόσο τα λάθη της Αριστεράς, όσο και της Δεξιάς, εδώ στον Ελλαδικό χώρο), δεν θα ήθελα να ξαναζήσω την τραγικότητα αυτής της εποχής. 

Όμως σκέπτομαι πόσο υπάρχουν περιθώρια μ αυτά τα λεφούσια των ανέργων, αλλά και όλων των άλλων που εργαζόμαστε νύχτα μέρα για να πληρώνουμε τον «Μεγάλο Αδελφό»? 
Ποσό θ αντέξει η βαλβίδα ασφαλείας στο κλειστό καζάνι που σιγοβράζουμε? 

Η εποχή μας ΔΕΝ πρέπει να ψάχνει για ΗΡΩΕΣ. 
Ο ήρωας εργάζεται για σένα κι εσύ παραμένεις αδρανής, άσε που μπορεί να κάνει και λάθη τακτικής! 

Είναι γεγονός αυτό που έγραψε ο Χ. Γιανναράς ότι «Κοινότητα δεν υπάρχει, μετοχή στα κοινά είναι άγνωστη εμπειρία για τους νέους. Τα κοινά έγιναν θέαμα τηλεοπτικό και η μετοχή μόνο εταιρισμός για επιδίωξη συμφερόντων, επί των ημερών μας». 

Στην ερώτηση, «τι κάνω εγώ γι’ όλα αυτά?», η απάντηση είναι δύσκολη. 

Βέβαια μη ξεχνάμε τον δικό μας Πλάτωνα που έγραψε το «φιλοσοφούμεν γνησίως τε και ικανώς». 

Από αυτή την άποψη, στην ιστορία, πολλοί λαοί αφανίστηκαν επειδή επέτυχαν στην πολιτική ζωή τους μόνο το γνησίως, όχι το ικανώς. 

Ζούμε τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας? 

Αυτό εμένα, μου πιστοποιεί το γεγονός, ότι όλο και περισσότεροι άνεργοι, χωρίς περίθαλψη εκλιπαρούν όπου μπορούν, με δακρυσμένα μάτια, για δύσκολες αρρώστιες τους φάρμακα, σέρνοντας την YΠΑΡΞΗ ΜΑΣ… 

Στην Πομπηία, οι άρχοντες θάφτηκαν μαζί με τον λαό!