Σήμερα στο 3ο δημοτικό σχολείο  Μοσχάτου είχαμε μια ασυνήθιστη,  αλλά συνάμα μια ζεστή ,ανθρώπινη και άκρως ενδιαφέρουσα εκδήλωση-συζήτηση.

Στα πλαίσια του προγράμματος του σχολείου, να έλθει σε επαφή με το διαφορετικό και την αλλαγή νοοτροπίας απέναντί του, μας επισκέφθηκαν μέλη του Συνδέσμου Κοινωνικής Ευθύνης για  Παιδιά και Νέους.{Σ.Κ.Ε.Π.}.

Οι δυο ανάπηροι νεαροί, κύριοι Παναγιώτης Πιτσινιάγκας και Στέφανος Βούρος, ήλθαν σε επαφή με τους μαθητές της 5ης και 6ης τάξης και έγινε μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ τους.

Τα παιδιά έθεσαν πληθώρα ερωτήσεων για να πάρουν απαντήσεις σε πάμπολλα αναπάντητα ερωτήματα που έπιαναν συγκεκριμένο χώρο στο αθώο, μα πανέξυπνο μυαλουδάκι τους.

Σας αναφέρω μερικά από αυτά, για να πάρουμε κάποια ιδέα και να διαπιστώσουμε αν και μεις οι μεγάλοι κάποτε αναρωτηθήκαμε.

Το πρώτο ερώτημα ήταν πως προέκυψε η αναπηρία τους.

Στη συνέχεια και όταν διαπίστωσαν οι μικροί μαθητές ότι μπορούν να ρωτούν τα πάντα οι ερωτήσεις έγιναν ποταμός.
- Κύριε Παναγιώτη θα θέλατε να μπορούσατε να περπατήσετε;
- Κύριε Στέφανε ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζετε;
- Κύριε Παναγιώτη μπορείτε να αυτοεξυπηρετηθείτε;
- Κύριε Στέφανε ποιο είναι το όνειρό σας;
- Κύριε Παναγιώτη μπορείτε να οδηγήσετε;
- Κύριε Παναγιώτη πως τα καταφέρνετε και οδηγείτε;
{σημείωση. Ο Παναγιώτης είναι τετραπληγικός σε καροτσάκι}
- Κύριε Στέφανε πως καταφέρνετε και δένετε τα κορδόνια σας;
{σημείωση. Ο Στέφανος είναι ανάπηρος στα άνω άκρα}
- Κύριε Στέφανε μπορείτε να πιάνετε ότι και μεις;
- Κύριε Στέφανε πως βγάζετε βόλτα το σκύλο σας;
{ ΟΣτέφανος έχει ένα Λαμπρατόρ}
- Πότε αισθανθήκατε μια μεγάλη χαρά για κάποια σας επιτυχία;

Και ξαφνικά έρχονται δυο ερωτήσεις που μόνο ένας μεγάλος θεωρούσαμε μέχρι σήμερα ότι μπορεί να θέσει.
-Κύριε Στέφανε και Κύριε Παναγιώτη, αυτή σας η αναπηρία, πόσο σας έχει επιβαρύνει οικονομικά;
-Κύριε Παναγιώτη και Κύριε Στέφανε, έχετε κατηγορήσει ποτέ τον ευατό σας ή κάποιον άλλο, γι αυτό που σας έτυχε; Τα έχετε βάλει με κάποιον άλλο, σε κάποια μεγάλη σας δυσκολία;

Η συζήτηση συνεχίστηκε για δυο περίπου ώρες και δεν θα σταματούσε, αν δεν την σταματούσαμε εμείς οι δάσκαλοι για ευνόητους λόγους, με δέσμευση όμως προς τους μαθητές, ότι θα συνεχιστεί και θα έλθουμε και άλλες φορές σε επαφή και με άλλους νέους ανθρώπους.

Το μεγάλο κέρδος από αυτή τη δράση του σχολείου μας ,ήταν, ότι οι μαθητές μας, ήλθαν σε άμεση επαφή με το διαφορετικό και άρχισαν πλέον να αντιλαμβάνονται,  
ότι το να μην είσαι ίδιος, δε σημαίνει πως δεν είσαι ίσος.

Το δεύτερο μεγάλο κέρδος ήταν η ευαισθητοποίηση των μαθητών μας απέναντι στο διαφορετικό.
Άραγε εμείς οι μεγάλοι πόσο ευαισθητοποιημένοι είμαστε;

Και δυο λόγια για το Σ.Κ.Ε.Π.
Ο Σ.Κ.Ε.Π. είναι σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που ιδρύθηκε το 2008 με στόχο να δώσει φωνή και βήμα στις ευπαθείς κοινωνικά ομάδες νέων και ταυτόχρονα να ευαισθητοποιήσει όσους δεν αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.
Στόχος του είναι η αλλαγή νοοτροπίας σχετικά με το διαφορετικό.

Για την Ιστορία αναφέρω ότι στην εκδήλωσή μας - συζήτηση παρευρέθηκαν η Πρόεδρος του Σ.Κ.Ε.Π κυρία Κρητικού Αθηνά, η υπεύθυνη δράσεων κυρία Τρομπέτα Ειρήνη, η ψυχολόγος υγείας κυρία Λεμησίου Πισελίνα και ο Δήμαρχος Μοσχάτου Ταύρου κ. Ανδρέας Ευθυμίου.

Ζώταλης Δημήτρης
δάσκαλος