Στην γειτονιά μου στο Μοσχάτο είχα την ευτυχία να γεννηθώ και να γεράσω με την αισθητική των σπιτιών του, …αυτήν που πρωτοαγάπησα. 
Όλα τα σπίτια ισόγεια και διώροφα και κάνα δύο τριώροφα. 

Γεννήθηκα στις πρώτες μέρες του Γενάρη το 40 και οι πρώτες λέξεις μου, όπως μου έλεγαν, ήταν το 42 με το «Μαμά, πα»! 
Δηλαδή με το άκουσμα των σειρήνων στον καιρό του πολέμου, έλεγα στη μητέρα μου, μαμά πάμε στο καταφύγιο! 
Το καταφύγιο ήταν δίπλα μας, όπου το κατασκεύασαν στην πίσω αυλή τους οι γείτονες μας, παλιοί οικοδόμοι, άνοιξαν ένα μεγάλο λαγούμι μέσα στη γη, το δάπεδο χωμάτινο με κουρελούδες σκεπασμένο και με υποστυλώματα ξύλινης οροφής από ξύλα οικοδομής, παγκάκια πρόχειρα, μια πορτούλα ξύλινη και με την πρώτη σειρήνα που ακούγαμε, ολόκληρη η γειτονιά του τετραγώνου μέσα! 

Υπάρχει ακόμα! 
Πολλές φορές το δείχνω στα παιδιά της γειτονιάς και το έχουν γράψει έκθεση στο Γυμνάσιο! 
Από αυτό το σπίτι ήρθε πριν λίγο καιρό και αγόρασε το πλυσταριό το παλιό, στην ταράτσα του δευτέρου ορόφου μια Γερμανίδα από το Αμβούργο! Με το "Guten Μorgen" της είπα την ιστορία του καταφύγιου ως το ‘45! 
Τώρα ανήκει στον κάτοχο του δευτέρου ορόφου ως αποθήκη...
Εκείνη παρκάρει έξω από το πορτάκι του, το ποδήλατο της! 

Ο ήλιος την έφερε και με το που πάτησε το πόδι της Ελλάδα είπε, δεν ξαναφεύγω! 
Όμορφη κοπέλα, δυναμική, έφερε μπόλικα εργαλεία κι άρχισε σαν μάστορας όλων των ειδικοτήτων να δουλεύει το απόγευμα στη γενική ανακαίνιση του πλυσταριού, και το πρωί βρήκε εργασία σε άνθη και φυτώρια. 
Οι ταράτσες μας συγκοινωνούν, έτσι κάθε μέρα έκανα κοντρόλ πως πάει το έργο! 
Αν ρωτάτε για επίπλωση, ότι πεταμένο και άχρηστο βρίσκει στα σκουπίδια, είναι για κατασκευή έργου τέχνης! 
Πάντα της έλεγα, φέρε έναν άντρα να τα κάνει αυτά! 
Εκείνη γελούσε, σιγά, σιγά, μου έλεγε. 

Μια μέρα έφερε κι έναν άντρα! 
Ναυτικός, είχε ξεμπαρκάρει και πήγαινε επίσκεψη, σ ένα φιλικό του σπίτι στην Καλλιθέα, αγόρασε λουλούδια από το κατάστημα που εργαζόταν εκείνη και της είπε, θα γυρίσω σε μια ώρα αν θέλετε πάμε για ένα drink! 
Μιλούν τα Αγγλικά και οι δύο! εκείνη και Ελληνικά με Γερμανική προφορά, εκείνος «λίγο Ελληνικός»! 
Είναι Σκωτσέζος από την βόρεια Σκωτία! 
Ότι δει το μάτι του, το φτιάχνουν τα χέρια του! 
Σε λίγο καιρό έπρεπε να παντρευτούν, ένα κρεβάτι έπρεπε να πάρουν, το έφτιαξε εκείνος μέσα σ ένα απόγευμα! 
Πήρε παλέτες ξύλινες πεταμένες του δρόμου, τις έβαψε, τους έβαλε καρούλια, το επένδυσε με φελιζόλ, αγόρασε μόνο το στρωματέξ, έφτιαξε φωτάκια με διάφορα χρώματα σαν μπουκέτο για λαμπατέρ και το γαμήλιο δωμάτιο έτοιμο! 
Αφήστε το wc που βλέπει στον μικρό φωταγωγό, έβαλε παραθυράκι από ένα παλιό φινιστρίνι που εξωτερικά με αυτοσχέδια ελαφριά σιδεροκατασκευή κολυμπάει με τον αέρα ένα πλαστικό δελφινάκι! 
Τη χαρά του σπιτιού τους την γεμίζει κ ένα κουτσό σκυλί που μάζεψαν από τον δρόμο! 
Το αφεντικό φεύγει για υπερπόντια ταξίδια έρχεται όμως τακτικά… 
Έκαναν κι ένα κοριτσάκι που στα 6 του χρόνια μιλάει 4 γλώσσες πολύ καλά και χαίρεται όταν πηγαίνει στη γιαγιά της στη Σκωτία και με κοροϊδεύει, εμένα τη γιαγιά, που δεν μπαίνω σ αεροπλάνο! 

Μια μέρα με πήραν να πάμε Αίγινα, που αγόρασαν ένα μικρό κτήμα, μ ένα δωμάτιο μέσα σ αυτό. 
Τρέμετε εργαλεία σκέφθηκα! 
Πράγματι πρώτα είχε πάει η εργαλειοθήκη! 
Εν συνεχεία μου λένε «Νανά έχουμε και κότερο»! 
Νόμιζα ότι άκουγα την παραλλαγή από το έργο του Βουτσά! 
Όχι, το κότερο ήταν αληθινό! 
12μετρο ιστιοφόρο με σημαία Εγγλέζικη. 
Ανοιχτήκαμε στα νερά του Πόρου, κυβερνήτης ο ίδιος. Σ ένα απάγκιο του γαλάζιου σταμάτησαν το σκάφος για μπάνιο! 
Πρώτα πέφτει στο νερό εκείνος, ύστερα το παιδί, έπειτα το κουτσό σκυλάκι και τελευταία εκείνη. 
Ο Tζούλης μαγείρεψε όπως πάντα εξαιρετικά. 
Μοιρασμένες οι δουλειές στο σκάφος. 
Θέλει πολύ συντήρηση και δεν κουράζεσαι να μιλάς μαζί του για φλόκους, για μαΐστρες, για ανέμους, για ιστορίες της θάλασσας, … «στο νου του όλη έκλεισε τη ναυτική επιστήμη», που λέει και ο Ν. Καββαδίας. 
Η ναυτική ορολογία, σαγηνευτική. 

Γιατί σας τα έγραψα αυτά όλα? 

Μ αρέσει το ταξίδι της ζωής, η περιπλάνηση ως τώρα κι αν ήμουν νέα, ένα πλυσταριό θ αγόραζα στο Μοσχάτο, ένα δωμάτιο στην Αίγινα κι ένα σκαφάκι να ξεχνώ τα ντέρτια της ζαλάδας που λέγεται ΔΝΤ και που ρήμαξε τις ζωές μας ..... 

Ο Τζούλης που τώρα ταξιδεύει κάπου στον Ειρηνικό, θα μας διαβάσει στο Ιντερνέτ θα γελάει δυνατά, θα τραγουδάει με τη φωνή του εξαιρετικού μπάσου, κι εγώ του γράφω «neighbour, βάλε πλώρη για τον παράλληλο του Νότου που λέγεται Αιγαίο»! 
Καλά σου ταξίδια.